มีความสุขที่สุด - ได้แบ่งปันเรื่องราว ซึ่งเป็นที่มาที่ไปของการกระทำต่างๆ เกือบทั้งชีวิต เป็นเรื่องราวที่ตัวผมเองให้ค่ามันว่าเป็น "ปมด้อย" ของชีวิต ถึงสองครั้ง ในวงเล่าเร้าพลังอันทรงคุณภาพ พร้อมด้วยการรับฟังที่มีคุณภาพ ใจที่เปิดกว้าง และในการเล่าครั้งแรก เหตุการณ์สืบเนื่องจากนั้นทำให้ผมพูดออกมาว่า "กอดอาจารย์เอเชียเหมือนกอดพ่อเลย"
เศร้าที่สุด - มีสองเหตุการณ์ปิ๊งขึ้นมาแฮะ
เรื่องแรก...ทำให้ความตั้งใจแต่แีีรกของนุ้กที่หลังจากพาคนมาชมนิทรรศการ "Earth from Above" แล้วคุยถอดบทเรียนต่อล้มไม่เป็นท่า จากการชวนวงป่วนอย่างไม่มีสติของตัวเอง เหตุการณ์นี้ทำให้เครียด คิดมากถึงกับนอนไม่หลับ แต่ก็ได้เพลง "คืนอันเป็นนิรันดร์" และ Lindt Dark Chocolate 99% ช่วยไว้ เหตุการณ์นี้ทำให้ถึงกับคิด Drop วิชา EETP เลยทีเดียว...อืมม์ แต่ผ่านมาได้แล้ว "ทัน" ต่อการโทษตัวเองไวขึ้น และเกือบทุกครั้งก็ไหวตัวทันก่อนตกหลุมพรางแห่งจิตของตัวเองได้ :)
เรื่องที่สอง...ไม่ผ่านเข้ารอบ Stanford-Thai Exchange Programme (STEP)
ครั้งที่ XII และส่งใบสมัครไปทำแล็บที่ Cold Spring Harbor Laboratory ในโครงการ Undergraduate Research Programme (URP) ไม่ผ่าน ในเวลาอันใกล้เคียงกัน เชื่อไหมหลังจากรู้ผล STEP ซึ่งรู้ผล URP มาแล้วก่อนหน้านั้น ฮัลเลย์ถึงกับไปกึ่งนั่งกึ่งนอนร้องไห้แบบหมดอาลัยตายอยากอยู่หน้าห้องแล็บนิเวศวิทยา (ที่ศาลายา) กันเลยทีเดียว
ช็อคที่สุด - คำพูดของอาจารย์เอเชียที่ว่า "ผมรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นฮัลเลย์" หลังจากผมยกมือขันอาสาเป็นคนนำกล่าว Dedication ให้กับคาบสุดท้ายในวิชา EETP เป็นช็อคในแง่ดีมากๆ ซึ่งช็อคเพราะไม่คิดว่าจะมีคนคิดอย่างนี้จริงๆ...ก็ขนาดตัวเองยังไม่คิดเลย
ดีใจที่สุด - ได้เรียนวิชาที่เปิดโดยอาจารย์เอเชียตั้งสามคลาสแน่ะ! ว้าว >.<
อับอายที่สุด - ใกล้สิ้นปีเต็มที ฮัลเลย์หอบถุงนอน หิ้วกระเป๋าเสื้อผ้า สะพายกระเป๋าเป้ พาดเสื้อกันหนาวอย่างหนาไว้บนบ่า วิ่งขึ้นรถไฟฟ้าช่องนนทรี ลงที่หมอชิต แล้วต่อมอ'ไซค์ไปยังสถานีขนส่ง แล้วกึ่งวิ่งกึ่งเดินอย่างเลิ่กลั่ก ไปที่ชานชาลา ด้วยหน้าตาที่ใครดูก็มองออกว่า "ตรูสายแล้ว!" ให้ทุกคนที่มองมาได้เห็น...- -
ตลกที่สุด - ที่อัมพวา ในค่ายสัมมนาสลึง เอกสามารถยืนยันได้ว่า เรา เอก และคณะ เล่นคำผวนทะลึ่งๆ ลามกๆ ใส่กันเกือบทั้งคืน!
ดีที่สุด - หลายๆ โมเม้นท์ที่ได้รู้ว่า ผมกับน้องปิ่นคิดตรงกัน ชอบตรงกันในหลายๆ เรื่อง
การเปลี่ยนแปลงสุดๆ - ได้ใช้ชีวิตแบบลุยๆ กะเค้าบ้าง และไม่กลัวที่จะต้องลุย!
ทรมานที่สุด - เล่าคร่าวๆ ว่าเป็นช่วงที่ปวดขี้สุดๆ แบบทะลวงออกมาแล้วหน่อยนึง แต่ฮัลเลย์ยังหาห้องน้ำไม่ได้ ต้องวิ่งวุ่นเกือบทั่วคณะวิทย์เพื่อหาส้วมที่เหมาะสมกับสัณฐานของเขา...อย่างละเอียดอ่านได้ที่ Journal ของฮัลเลย์ พี่หนุ่ม Confirm ว่าฮาจริง
กลัวที่สุด - อ.ธีราพร พันธีรานุรักษ์ ที่ปรึกษาผมเอง...
แย่ที่สุด - เกรดวิชา Developmental Biology ที่ได้แค่ B
เหนื่อยที่สุด - เขียนแผนธุรกิจในโครงการ iCare ข้ามคืน...
ภูมิใจที่สุด - เป็นหนึ่งในสี่ผู้ตามเก็บไอเท็ม Leadership ในวิชา EETP
หลอนที่สุด - ได้รับสัญญาณใดๆ ว่าบริเวณอันใกล้นั้นมีอ.ธีราพรดำรงอยู่
เสียวที่สุด - (Sexplicit ไปนิดนะ) ใช้ Lubricant...(ไปคิดต่อเอาเอง - -")
คำพูดที่ดีที่สุด - "ผมเชื่อว่าฮัลเลย์ต้องยกมือ" โดยอ.เอเชีย
คำพูดที่แย่ที่สุด - คิดไม่ออก...คงมีบ้างนิดๆ หน่อยๆ ปนกันไปแหละ แต่ไม่มีไรโดดเด่นมาให้คิดออก
SMS ที่ชอบที่สุด - เป็น SMS ที่ได้มาในวันเกิด คือทุกทีจะได้จากแก้วตา (เพื่อนสนิทตอนม.ปลาย) ตอนเที่ยงคืน...ยกเว้นปีที่แล้ว แชมป์คือนุ้ก...นุ้กส่งมาว่า
"HBD It's a good day to start to trust yourself as the world trust itself :-)"
ก็เป็นเพื่อนที่รู้จักกันในมหาลัยคนแรกนะ ที่ส่งมาตอนเที่ยงคืนสิบเก้านาที :)
วันที่จะจำเอาไว้ - อยากจำอยู่หลายวันนะ เช่นวันที่ได้รู้ว่าลักษณะของการทำตัว Uncoachable เป็นอย่างไร คืนสุดท้ายของ EETP08+ ที่มา Reflection กัน แต่เอาล่าสุดเลยละกัน...ในคืนข้ามปีที่ผ่านมานี้เอง ในห้องพักหมายเลขสองของ Ben Guesthouse กับวงดอกอาไรข้ามปีที่คราคร่ำไปด้วยคนที่ไดอาล็อกกันมาหลายต่อหลายครั้งติดๆ กันหลายๆ วัน ก็ได้รับความมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียว ว่าอย่างน้อยผมก็มีนิวกับเพ็ญเป็นเพื่อนสนิท :)
เพลงที่ชอบที่สุด - เอาตามสถิติใน iPod ละกัน...มีอยู่สองเพลงคือ "ขอบคุณกันและกัน" ของวง August และ "Le Festin" ซึ่งประกอบการ์ตูน Ratatouille
อ่ะ แถมอีกเพลง "Falling Slowly" ประกอบภาพยนตร์ once
หนังที่ปลื่มที่สุด - Wall • E, once, Into Faraway Sky, และ Kids (สองเรื่องหลังชอบเพราะเนื้อหาเกี่ยวกับเพื่อนที่กินใจมาก)
หนังที่ดูแล้วไม่เข้าใจที่สุด - ไม่มีนะ หึหึ
หนังสือที่ชอบที่สุด - ความสุขของกะทิ
รู้สึกผิดที่สุด - เรื่องราวเดียวกับ "เศร้าที่สุด"
ผิดหวังที่สุด - เข้าใจว่าเรื่องนี้ไม่ใช่นะ แต่มันแว้บขึ้นมา มันเป็นเรื่องที่กระบวนการทำโครงการ "ขจีบุฟเฟต์" มันไม่ค่อยเป็นอย่างที่คิดไว้
สถานที่ที่ไปแล้วชอบที่สุด - บ้านอาจารย์จารุพรรณ ที่เขาใหญ่ และ...แน่นอน...สนามบินสุวรรณภูมิ
อยากทำที่สุด - อยากทำแล็บ...(แต่ไม่ได้ทำ)
คิดถึงที่สุด - เพื่อน
Halley
คอนโดพระราม 3,
5.44 น., 1/5/09
ป.ล. ถือว่าเป็น Chk out ของปีที่แ้ล้วเนาะ ส่วน Chk in ของปีนี้ขอผลัดผ่อนไปก่อนเด้อ อุอิ ง่วง+มึนส์หน่อยๆ แล้ว ~.~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น