20 มกราคม, 2552

พระจันทร์ขี้อาย



เคยคิดกันบ้างไหมว่า แท้จริงแล้ว พระจันทร์นั้นแสนขี้อาย

ในช่วงเวลาที่ดวงดาวนับล้านพากันออกมาทอแสงระยิบระยับ

พระจันทร์กลับไปหลบซ่อนตัวอยู่หลังเงาของโลก

จากนั้นจึงค่อยๆ แง้มตัวออกมาทีละน้อยๆ ในขณะที่ดวงดาวทั้งหลายพากันบอกลาท้องฟ้ายามค่ำคืนไปช้าๆ

ในที่สุดก็จะเผยความงามของตัวออกมาเต็มที่เมื่อไม่มีดวงดาวอยู่บนท้องฟ้า

ทำไมกันนะ...ฉันยืนถามพระจันทร์อยู่บนสะพานลอยบนถนนพระราม 3


เธอคงสวยเกินไปกระมัง...ฉันคิด
และตามติดมาด้วยเหตุผลอีกนานับประการ

สุดแท้แต่...

คืนนั้น ฉันฝัน...

ฝันเห็นพระจันทร์เพ็ญทอแสงสีขาวนวลอยู่ท่ามกลางประกายแสงจากหมู่มิตรดารา
โดยพร้อมเพรียงกัน

Halley

1 ความคิดเห็น:

  1. เย่ ดีจังที่เราชื่อ เ็พ็ญ พอดี 555
    ได้แต่ฝันว่าซ้ากกกกกวันหนึ่งจะได้เป็นพระจันทร์เพ็ญ ตอนนี้เป็นอุกกาบาตไปก่อน 555 (คุ้นๆไหม...ซ้ากกกกกกกวันหนึ่ง 555) ...เป็นตอนนี้เลยสิคะคุณ!!

    ฮัลเล่ย์ลึกซึ้งดีจังอ่ะ มองพระจันทร์ก็เอาไปฝันได้ด้วย เจ๋งอ่ะ ชอบๆ

    ตอบลบ