11 กุมภาพันธ์, 2552

ฝัน

เมื่อคืนฝันว่า อ้วนกับผอมและเหล่าสหาย ไปเที่ยวไหนด้วยกันสักที่

ขากลับ...จำได้ว่าเป็นขากลับ

อ้อ จำได้ว่านั่งรถตู้กันไปด้วย

คนผอมนั่งหน้าคนอ้วน 

สักพักคนผอมก็ร้องไห้...

คนอ้วนเคยร้องไห้ต่อหน้าธารกำนัลมาแล้ว
และในหนึ่งหรือสองครั้ง...ก็มีคนเข้ามาโผกอด และถ่ายทอดพลังงานเมตตาและกรุณามาให้
ในช่วงเวลาที่เราเปราะบางถึงขนาดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
การกอดและพลังงานแบบนั้น...คนอ้วนต้องการมากที่สุดแล้ว

คนอ้วนจำได้ว่าคนผอมไม่เคยร้องไห้ อย่างมากก็แค่เสียงสั่นเครือบ้างเล็กน้อย

เมื่อคนผอมร้องไห้ให้คนอ้วนเห็น...ในฝัน
ไวเท่าเศษเสี้ยวของความคิด คนอ้วนโผเข้าไปโอบไหล่ และพูดปลอบใจ ให้กำลังใจ
รวมถึงเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับการบอกเล่าเรื่องราวอันเป็นที่มาที่ไปของหยดน้ำตา

คนอ้วนดีใจ ที่ได้มีโอกาสนี้
โอกาสในการปลอบเพื่อนคนอื่นๆ บ้าง

แม้แค่ในฝันก็ยังดี

แม้สาเหตุจะเป็นเพราะ "ทำกล้องดิจิตอลหาย" ก็ตามที - -"

01 กุมภาพันธ์, 2552

นิทานก่อนนอน...1

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มสองคน คนหนึ่งอ้วน คนหนึ่งผอม

อ้วนผอมลงเรือไปเที่ยวดัวยกันชาวบ้านคนอื่นๆ
คนอ้วนประสบอุบัติเหตุ มือบาดเจ็บหนักจนใช้การไม่ได้ ถึงกับต้องแวะเพื่อทำแผลที่เกาะกลางทะเล

ระหว่างเดินขึ้นสะพานจากท่าเรือเพื่อขึ่นฝั่ง
พลันชาวบ้านพูดทีเล่นทีจริงขึ้นมาว่า

"แบบนี้อ้วนก็ล้างตูดไม่ได้น่ะซี
ผอมรักเพื่อนป่าว ล้างตูดให้เพื่อนได้มั้ย?"

คนผอมยังไม่ทันพูดอะไร
คนอ้วนตีความไปว่า นายผอมคงไม่อยากล้างตูดให้ และตอนนี้คงกระอักกระอ่วนใจที่จะตอบ

คนอ้วนเดินผละไปจากสถานการณ์นั้นทันที...

คนอ้วนมีคำตอบสำหรับคำถามแหย่ๆ ของชาวบ้าน

ไม่ว่าคนผอมจะรู้สึกอย่างไร จะขยะแขยง หรือเต็มใจหรือไม่ถ้าต้องล้างตูดให้นายอ้วนจริงๆ
คนอ้วนรู้แต่ว่า ถ้าต้องเป็นคนอ้วนที่ต้องล้างตูดให้คนผอม

คนอ้วนพร้อมจะทำให้ ด้วยความเต็มใจ...