ที่มาที่ไปของการนั่งครั้งนี้คือได้รับ Inspiration จากนุ้กและ Motivation จากอาจารย์เอเชียในเรื่องของการปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง
อาจารย์เอเชียบอกว่าคนรุ่นเรานี่ฐานกายอ่อนปวกเปียก บางทียังไม่ได้ทำก็เลิกทำเสียแล้ว...อืม ถ้าจะจริง
ก็เลยจะลองดูกับตัวเองอีกสักครั้ง หลังจากที่อะไรหลายๆ อย่างก่อนหน้านี้ที่เคยตั้งใจว่าจะทำอย่างจดจ่อต่อเนื่องจริงจังมันก็ล้มไป
นั่งสมาธิ ปฏิบัติ ภาวนาแบบสมถะแบบนี้ จะทำต่อไปได้สักกี่ครั้ง สักกี่วันกันนะ?
เราจะทำสถิติปฏิบัติอย่างจดจ่อต่อเนื่องได้นานเท่าไหร่?
เลิกคิด...แล้วมาทำเลยดีกว่าเนาะ ^^
...
ครั้งแรกนี้นั่งบนเตียงที่มีความแข็งพอประมาณ คือทุกทีที่ได้นั่งขัดสมาธิก็จะนั่งบนพื้นแข็ง มีหรือไม่มีเบาะรองตูด
คราวนี้ก็เลยลองนั่งบนพื้นนุ่มๆ นิดหน่อย แล้วนั่งทับหมอนตัวเอง
(เอ้อ เพิ่งนึกขึ้นมาได้ ตอนเด็กมีคนบอกว่านั่งทับหมอนแล้วฝีขึ้นตูด...หวาย - -")
ก็ตั้งเวลาไว้ที่ 15 นาที ในห้องไม่มีเสียงใดๆ นอกจากแอร์ที่ดังต่อเนื่อง และเข็มวินาทีที่ดังด้วยคาบ 1 วินาที
ก็เลยใช้เทคนิคการหายใจเข้า-ออกด้วยความถี่ 0.2 Hz ตามที่พี่เอ๋แนะนำ โดยนับเสียงของเข็มวินาที
นับ 1-10 ย้อนไปมา...5 วิแรกหายใจเข้า 5 วิต่อมาหายใจออก
แรกๆ ก็ไปได้ดี คล่องดี แต่ก็มีแว้บไปคิดนู่นนี่พอประมาณ คิดถึงคำพูดของอาจารย์เอเชีย คิดถึงว่าตอนนุ้กทำคนเดียวจะเป็นงี้มั้ย คิดว่าบ่ายวันนี้จะเป็นอย่างไร ฯลฯ
แต่ก็ได้เสียงของเข็มวินาที และการเคลื่อนไหวของ Rectus abdominis เป็นตัวดึงกลับมาสู่การนับลมหายใจ
ผ่านไปหน่อย ก็เริ่มเมื่อย...ตอนนี้ความคิดอีกหนึ่งสิ่งก็วิ่งเข้ามา...เมือไหร่จะหมดเวลา
อยากเหลือเกินที่จะขยับตัว อยากเหลือเกินที่จะลืมตาตื่นแล้วเลิก
ครานี้ก็ได้คำจากอาจารย์ที่แว้บเข้ามา เบรคไว้
ได้เรื่องราวของอ.หมอประเวศที่อาจารย์เอามาแชร์ให้ฟัง มาคอยกระตุ้น และให้กำลังใจตัวเองในการนั่งต่อไป
แต่มันก็เมื่อยอะ ความอดทนขาดปุ๊ปก็หลุดออกจากท่านั่งสมาธิมาตรฐาน แล้วขยับตัว ช่วงนี้การหายใจก็ไม่ใช่ 0.2 Hz ละ แถมมีหาวอีกต่างหาก
แต่ตาก็ยังปิด และยังไม่ล้มตัวลงนอนและเลิกทำ
ความรู้สึกพวกนี้ก็แรงขึ้นเรื่อยๆ นะ จนกระทั่งตั้งใจไว้ว่าจะเป็นเฮือกสุดท้ายละ กลับเข้าสู่ท่านั่งมาตรฐานแล้วฝืนทำต่อ
สุดท้ายก็ได้เสียงปลุกจากโทรศัพท์เป็นระฆังบอกหมดยก!
...
ดีไม่ดี ถูกไม่ถูกไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่เมื่อยหลัง และสงบประหลาดๆ คล้ายกันกับตอนหลังจากได้นั่งสมาธิกับกลุ่ม Shambala Bangkok
ไม่รู้เหมือนกันว่าการทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จะพาเราไปพบอะไร
แต่ก็จะทำต่อไป...
พร้อมๆ กับคำพูดนี้ของพี่นาโผล่ขึ้นมา
"รู้ไหม การปฏิบัติของเรา โคตรจะเพื่อเราในเบื้องต้น และโคตรจะเป็นไปเพื่อประโยชน์ของคนอื่นเรยนะ"
Halley
101/30, Lumpini Place Rama III-Charoenkrung
ทำนิดเีดียว คิดวิเคราะห์เสียใหญ่โต ...
ตอบลบ:-)
ทำต่อเนื่อง แบบไม่ต้องวิเคราะห์ ... แล้วเอาไว้จะมาช่วยเม้นต์