ก็จะขออุทิศพื้นที่ส่วนหนึ่งของบล็อกนี้ให้กับมิตรภาพ
ก็...ความรู้สึก "ซึ้งใจ" ที่เกิดขึ้นล่าสุดในชีวิต มีต้นเหตุจากเมล์ที่ Copy มาให้ได้อ่านกัน
ต้นเหตุของเมล์นี้ เนื่องมาจากการชวนไปเข้าร่วมชั้นเรียนวิชา Biopsychology ของนิสิตชั้นปีที่ 3 คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วิชานี้ นนท์ (เพื่อนนุ้ก ที่ตอนหลังกลายมาเป็นเพื่อนผมด้วยอีกคน) ได้รับโอกาสจากอ.น้อง (ผู้รับผิดชอบรายวิชา) ให้เข้ามาจัดการเรียนการสอน 2 คาบ คาบละ 4 ชั่วโมง
นนท์ชวนนุ้กไปพูดเรื่องงานวิจัยที่ได้ไปทำมาที่ Queensland Brain Institute, University of Queensland, Australia เป็นเวลา 3 เดือนในคาบแรก
แล้วนุ้กก็ชวนผมเข้าไปฟังด้วย
เช้าตรู่ของวันที่ 14 ก.ค. ระหว่างการเดินทางบนรถไฟฟ้า ผมจำได้ดีว่านุ้กก็ออกปากชวนให้ผมได้มีโอกาสไปสอนนิสิตด้วย
ทำให้วันที่ 21 ก.ค. ผมก็จำต้องเดินทางไปจุฬาฯ อีกครั้ง
15 ก.ค. ผมมีสอบครั้งที่ 1 ของวิชา SCID502 Cell Science
การสอบผ่านพ้นไป
การสอนก็ผ่านพ้นไป
คะแนนสอบส่วนหนึ่งที่ประกาศออกมา ไม่สู้ดีนัก (เมื่อเทียบกับผลการเรียนตอนปี 3-4)
ผมอัพเดทชีวิตตัวเอง ความรู้สึกของตัวเอง ผ่าน Twitter ตามปกติ ตามนี้:
6:53 PM Jul 28th from web
กลางดึกวันต่อมา ผมได้รับเมล์นี้ และตอบกลับเมล์นี้ และเป็นที่มาของความ "ซึ้งใจ" ล่าสุดในชีวิตผม
Supakij Patthanapitoon
Halley
4 messages
Teerut Piriyapunyaporn 29 July 2009 21:49 To: Halley
Yo!
คะแนน cell science เปนไงบ้างอ่ะ..
แอบเป็นห่วงเพราะชวนโดดไปสอนตั้ง ๒ ครั้ง
นุ้ก :-)
--
Teerut Piriyapunyaporn, Undergraduate
Department of Biology, Faculty of Science, Mahidol University
Rama VI Rd. Rachathewi, Bangkok 10400 Thailand
Halley 29 July 2009 21:51 To: Teerut Piriyapunyaporn
ออน Gmail Talk จะคุยกันง่ายกว่ามั้ยอะ - -" Halley2009/7/29 Teerut Piriyapunyaporn <nooock@gmail.com>[Quoted text hidden]
--
Supakij Patthanapitoon
Ph.D. student in Molecular Medicine
Faculty of Science, Mahidol University
272, Rama VI Rd. Rachathewi, Bangkok 10400 Thailand
Teerut Piriyapunyaporn 29 July 2009 22:05 To: Halley
ออนไม่สะดวกอ่ะ เนตไม่แรง [Quoted text hidden]--[Quoted text hidden]
Halley 29 July 2009 22:50 To: Teerut Piriyapunyaporn
ปฐมลิขิต - เราเริ่มพิมพ์เมล์นี้ตอนประมาณ 4 ทุ่ม...ตอบผ่านทางนี้ก็ล่ายคะแนน Cell Science ก็เป็นคะแนน Cell Scienceอ๊ะ กวนตรีนไปมั้ยคะแนนที่ออกมาก็เป็นในส่วนที่สอบไปเมื่อวันที่ 15 ก.ค. ซึ่งก็ออกมาแค่ในส่วนของอาจารย์ ที่สอน 3 ท่าน (จากทั้งหมด 6 ท่านในครึ่งแรกของคอร์ส) - Molecular Trafficking ได้ 15 จาก 20 (mean = 12.7)- Membrane and Its Regulatory Function: Membrane Potential and Transport ได้ 13 จาก 20 (mean = 12.0)- Cell Interaction and Communication ได้ 18 จาก 20 (mean = 13.4)จะเห็นว่าที่ร้ายแรงหน่อยคือสองส่วนแรก ซึ่งเป็นอัตนัย คะแนนส่วนที่สองนี่...วันนี้ไปถามมะเหมี่ยวมา มะเหมี่ยวเองก็ตกมีนไป 1 คะแนน! พริกได้เกินมีนมา 2 คะแนน!ก็...ไม่รู้สิ อาจารย์นทีทิพย์ตรวจข้อสอบโหดมั้ง...ทั้งๆ ที่้ข้อสอบก็ไม่ได้ยากนะ เราว่าเราก็ทำได้หมด - -" (ตัวอย่างข้อสอบก็อธิบายว่าในช่ วงที่เกิด Action potential พวก Ion channels มันเปิด ปิด ยังไง มีผลต่อ Membrane potential ยังไง แล้วก็ให้อธิบายว่า Refractory period เกิดจากอะไร ซึ่งเราอธิบายละเอียดกว่าที่ อาจารย์สอนในห้องอีกนะ - -") ส่วนที่ 3 ที่ได้ 18 คะแนนเพราะเป็นปรนัย จำเอาล้วนๆ~100% ของคะแนนวิชานี้ นอกจากสอบแล้วยังมีได้มาจาก Conference และการเข้าฟัง Special Lecture อีกส่วนเรื่องไปจุฬาฯ...เราไปครั้งแรกวันที่ 14 ซึ่งเป็นวันที่เค้าหยุดให้อ่ านหนังสืออยู่แล้ว ครั้งที่สองก็วันที่ 21 ซึ่งชนกับเรื่อง Cell-microbe interaction กับ Immune response (สอบวันที่ 3 สิงหานี้) ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไรอะ สองเรื่องนี้ ขำๆ (ขำออกหรือขำไม่ออก เดี๋ยวก็รู้กัน :p)ก็...ขอบคุณมากเลยที่เป็นห่วงเราไม่เป็นอะไรมากหรอก แรกๆ พอเห็นคะแนนก็ช็อกไปตามประสา ช่วง 2 ปีหลังของชีวิตมันได้คะแนนเยอะๆ มาซะจนเคยตัวอะ พอมาเจอคะแนนเกาะมีนอีกครั้งนึงก็ตกใจ แต่พอได้สติก็ไม่เป็นไร มันก็คงมีที่มาที่ไปสักอย่าง หรือหลายอย่างแหละที่ทำให้ได้คะแนนเท่านี้ การไปจุฬาฯ ครั้งสองครั้งไม่ใช่ปัจจัยหลั กที่ทำให้เราคะแนนต่ำขนาดนี้ กลับกัน เรารู้สึกดีมากที่ได้ไปจุฬาฯ และรู้สึกขอบคุณนุ้กกับนนมากที่ให้โอกาส ให้เราได้รู้จัก Neuroscience และโลกของจิตวิทยามากขึ้นไปอี กนิด แถมยังได้รู้จักกับอาจารย์น้อง ได้เปิดโลกของเราให้กว้างขึ้ นไปอีก แล้วก็ขอบคุณมากที่...ภาษาแลนด์มาร์กใช้คำว่า "แบ่งปัน" การสอนให้กับเรา ให้เราได้มีโอกาสสอนวิทยาศาสตร์ ให้กับกลุ่มผู้เรียนที่มีทั้ งคนที่สนใจและไม่สนใจวิ ทยาศาสตร์ปนๆ กันไป ซึ่งก็เป็นอะไรที่ท้าทายไปอี กแบบ และได้ออกจากพื้นที่คุ้นชิน ที่แต่เดิมได้แต่สอนในสิ่งที่ อยู่ใน Campbell มาสอนเรื่องที่เราเองก็ไม่ได้มี ความรู้มากมายนัก ก็เป็นอีกครั้งที่เราได้นุ้กดึ งออกมาทำอะไรๆ ที่ไม่เคยทำ เราไม่เคยเสียใจที่ได้ไปจุฬาฯได้คะแนน Cell Science ไม่ดี อย่างร้ายแรงที่สุดก็แค่ Regradeแต่ถ้าไม่ได้ไปจุฬาฯ ก็คือไม่ได้ไปจุฬาฯ และเราคงนึกเสียใจถ้าไม่ได้ไปจุฬาฯ ไม่ได้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ไม่ได้ฉกฉวยวันเวลาอันมีค่านี้ เอาไว้ สำหรับเรา มันคงน่าเบื่อน่าดูที่จะต้องมานั่งอ่านหนังสือสอบในวันที่ 14 และนั่งเรียน Immune ในวันที่ 21 ไปเปิดโลก เปิดกะลาที่ครอบเราไว้ มันน่าสนุกกว่ากันเป็นไหนๆ :)Halleyป.ล.1 ไหนๆ ก็ไหนๆ ขอบคุณอีกสองเรื่องได้มะ? ขอบคุณมากเลยที่กลับจากสุวรรณภูมิเป็นเพื่อนเรา (เมื่อวันที่ไปส่งนน) และนั่งรถตู้กลับจากเพชรบุรีเป็ นเพื่อนเรา (เมื่อวันที่ไป Survey ค่ายรับน้อง) นุ้กอาจคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเรา มันโคตรยิ่งใหญ่และมี ความหมายมาก ป.ล.2 ตอบยาวอีกละ - -"ป.ล.3 คนเลือดกรุ๊ปบี: ถ้าให้พูดต่อหน้าจะติดๆ ขัดๆ แต่ถ้าให้เขียนจดหมายหรืออีเมล์จะซึ่งกินใจ ป.ล.4 หวังว่าคงไม่ได้รออ่านเมล์นี้อยู่หรอกนะ ถ้ารออยู่ก็ขอโทษทีที่ทำให้ นอนดึก - -
ขอบคุณเพื่อนทุกคนที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการเดินทาง ขอบคุณที่ทำให้การเดินทางครั้งนี้ไม่โดดเดี่ยว ไม่เหงาจนเกินไปนัก
ขอบคุณที่ทำให้ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นอากาศธาตุ ขอบคุณที่ทำให้รู้สึกว่าเป็นสารเนื้อเดียว (homogeneous) กับทุกคน
ขอบคุณที่ยอมรับในความเป็น "ฮัลเลย์" ได้
ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกับเรา
และขอให้โลกนี้ จงเต็มไปด้วยมิตรภาพ
Halley
หมู่บ้านหลักสองนิเวศน์
ให้ตายเหอะ โคตรฮัลเล่ย์เรย ๕๕๕
ตอบลบจ้า...พ่อคนโรแมนติก :D
ขำๆนะ :P
เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกดีถึงมิตรภาพและยินดีกับความก้าวหน้าของเพื่อนๆ ว่าแต่บล็อกเราย้ายไป wordpress แล้วนะ
ตอบลบ