วันวุ่นวาย

วันนี้ใส่เสื้อเหลืองเข้าคณะ ด้วยความไม่ทันตั้งตัวว่าเสื้อแดงจะดาวกระจายมาถึงกระทรวงการต่างประเทศ

และถึงขั้นปิดล้อมอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิในที่สุด

เมื่อรู้ว่าเสื้อแดงมาถึงหน้าคณะแล้ว ก็อัพเดทในทวีทเตอร์ว่า

ใส่เสื้อเหลืองมาคณะในวันที่เสื้อแดงบุกกระทรวงการต่างประเทศ

จากนั้นไม่นานก็ได้รับ SMS จากอาจารย์เอเชียว่า

Red-shirted demonstrator close the Victory Monument, and more streets. Pls check before leaving or going out. May we all have a mindful day! Take care! :-)

แล้วก็ตามมาด้วยโทรศัพท์จากพี่หนุ่ม

ตามติดมาด้วยความเป็นห่วงจากป๋อมว่าเราจะออกจากคณะไม่ได้ หาทุกทางที่จะทำให้ผมกลับบ้านได้โดยปลอดภัย

โดยรวมก็แปลกใจเล็กน้อยกับโทรศัพท์จากพี่หนุ่ม...ครั้งแรกๆ เลยมั้งที่พี่หนุ่มโทรมา และโทรมาก็เพราะเรื่องเสื้อแดงด้วย

...

ราวๆ บ่ายสี่โมง คณะวิทย์ประกาศเสียงตามสายให้พนักงานทุกคนกลับบ้านทันที

ห้องสมุดก็รีบปิด

มีทติ้งแล็บก็ยกเลิก

หลังจากนั้นไม่นาน ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเช็ค และสอบถามเพื่อนๆ ในคณะ

ปูเปี้ยว เอิร์น ส้ม  ป๋อม ศิ ฯลฯ ว่าจะกลับบ้านกลับหอกันยังไง

คุณยายกวางก็โทรเข้ามา

บอกว่าวันนี้กวางมาหาหมอและจะเข้าคณะ

บอกว่าตอนนี้ (ประมาณสี่โมงครึึ่ง) ติดต่อกวางไม่ได้ กลัวว่ากวางจะเลือดร้อน บุ่มบ่ามไปทำสิ่งที่จะเป็นอันตรายต่อตัวเอง (และกลุ่มคนเสื้อแดง เหอๆ)

พอรู้ว่าติดต่อกวางไม่ได้เท่านั้นแหละ ความเป็นเดือดเป็นร้อนก็เ้ข้ามาแทนที่

หลงไปกับความตื่นเต้น และความสนุก (ใช่ "ความสนุก") ก็มันแลดูวุ่นวายดีนี่

หลงไปพักนึงเลย วิ่งไปทางโน้นที ทางนี้ที ไปตึก B ที ตึก N ที ชั้น 4 ชั้น 5 ชั้น 2

จะมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เหนื่อยหอบเล็กน้อยพร้อมสิ่งที่อยู่ในกระเพาะอาหารกำลังจะขย้อนกลับออกมาสู่โลกภายนอกอีกครั้งนั่นแหละ

เช็คความ เป็น อยู่ คือ ของเพื่อนๆ ในการกลับที่พักเรียบร้อยแล้ว

กวางก็โทรติดและรู้แล้วว่าอยู่ไหนและโทรไปหายายแล้ว

โทรไปรายงานพี่หนุ่มแล้ว

ก็ได้เวลาไปกินเลี้ยงกับพี่ๆ ที่แล็บซักที เย่!

...

ระหว่างที่นั่งรถอยู่

มีสายโทรเข้า โชว์เบอร์ว่า "Private"

ก็กดรับสายไปด้วยในใจก็คิดไปพลางว่าบริัษัทไหนจะโทรมาโฆษณาหลอกกินตังค์เรา

แต่ปรากฏว่าเป็นโทรฯ ทางไกลจาก Brisbane ประเทศออสเตรเลียนู่น

สวัสดีฮัลเลย์

เสียงทักทายอันคุ้นหูดังสอดแทรกเสียงอื่นๆ ผ่านเข้ามายังโสตประสาท...

นุ้กนี่เอง

ด้วยความที่รู้มาว่าโน้ตบุ๊คเจ๊ง เลยชิงถามสารทุกข์สุกดิบไปก่อน

ก่อนทีี่จะโดนถามกลับ (เชิงตวาดเล็กๆ) ว่า

ฮัลเลย์นั่นแหละ เป็นยังไงบ้าง!

เออใช่! ลืมไปเลยว่าผมเสี่ยงที่จะเกิดอันตรายกับตัวเองมากแค่ไหนในวันนี้

เนื้อหาที่คุยกันต่อจากนั้นจึงเป็นการอัพเดทเรื่องราวในวันนี้ ทั้งของผมและของกวางให้นุ้กฟัง

แล้วค่อยมาต่อที่การอัพเดทเรื่องราวของนุ้ก

...

โดยรวมวันนี้ก็เป็นวันที่ตื่นเต้น สนุกสนาน และน่าจดจำอีกหนึ่งวัน

อย่างน้อยก็ในฐานะที่เป็นวันที่มีคนเป็นห่วงผม

ดีใจจัง